“Heb jij daar geen moeite mee, van een beschermd beroep met status naar een onbeschermd beroep dat als paddestoelen uit de grond komt? Vind je dat niet zonde van al je opleidingen?”

Ik veroordeel deze “getinte” vragen niet. Ook ikzelf heb een heel intern proces moeten doorlopen om van dergelijke gedachten voorgoed afscheid te nemen. Lange tijd was werk de focus van mijn bestaan. Ik was trots om mijn toga te mogen dragen. En ontleende stiekem wel een (groot) stuk identiteit aan het vak van advocaat…

Maar het begon steeds harder te knagen. Zowel qua persoonlijke groei als qua zakelijke mogelijkheden was het maken van deze carrièreswitch de juiste keus voor mij. Ik had meer behoefte aan vertraging, vertrouwen en innerlijke rust. Mijn gejaagde bestaan kende een houdbaarheidsdatum en de tijd was rijp om het tij te keren.

Ik merkte dat ik ook een sterke behoefte had om terug te gaan naar mijn kern aangezien ik in het dagelijks leven qua uiterlijke levenslijn steeds verder verwijderd was geraakt van mijn innerlijke levenslijn en daardoor vastliep en een enorme energielek ervoer.

Als je jezelf kent, ben je krachtig. Als je jezelf accepteert, ben je onoverwinnelijk.

Ik had de behoefte om de menselijke maat in mijn werk terug te brengen en meer zingeving te ervaren. Ik kan met volle overtuiging stellen dat dit is gelukt en daar ben ik intens dankbaar voor. Ik doe nu werk dat mij laat stralen:).

Wat laat jou stralen?