Laatst ging ik met een vriendin lunchen en op haar theezakje stond: “Welk advies zou jij je jongere zelf geven?“. Het bracht me terug bij de Next Level Dag die ik onlangs volgde bij Ingrid Walrecht en waar we een visualisatie oefening deden gevolgd door flowschrijven, een methodiek die ik zelf ook vaak toepas in mijn coachtrajecten. Ik beeldde me in dat ik contact had met mijn 20 jaar oudere zelf en stelde haar de volgende vragen…

“Wat heb jij gedaan om je zo zen en rustig te voelen, om te kunnen stilzitten, om zo vol zelfvertrouwen te stralen, om jezelf toe te staan te genieten, te ontspannen en erop te vertrouwen dat het altijd goed komt, linksom of rechtsom? Hoe ben jij zo onverstoorbaar geworden, dat het goed is zoals het is, in plaats van altijd naar méér te streven? Ik zie een oase van rust: een groot wit huis in de natuur, veel groen, grote ramen, veel licht. Het cadeau dat ze me geeft is een Tibetaanse klankschaal met de woorden: “om de rust te vinden in jezelf, door meditatie, waardoor anderen ook meer aan je hebben. Je mag eerst goed voor jezelf gaan zorgen, dan kun je ook beter voor anderen zorgen en geniet uiteindelijk iedereen meer. Je mag meer gaan voelen en genieten in plaats van denken en presteren. Je blokkeert jezelf door je hang naar financiële zekerheid, het doemdenken, je hang naar controle en je behoefte aan erkenning van anderen. Het uiterlijk vertoon. JIJ mag gezien worden, niet je prestaties zijn van belang maar wie jij als mens bent en wat je op die manier voor de wereld kan betekenen.”

De woorden komen binnen, dit is wat ik nodig heb. Het leven gooide kiezelstenen naar me die ik genegeerd heb waardoor het een grote steen werd die ik moest dragen om daar te komen waar ik zo hevig naar verlang.